Actieve week achter de rug!

Buenas tardes!

Ik val maar meteen met de deur in huis: we hebben ietsjes minder koud water in de douche! Nadat we vorige week zondag terugkwamen op de hacienda was er inderdaad wat warmer water, het is bijna lauw te noemen! Dit voelt na 10 weken echt koud water natuurlijk als een warme douche, al is de temperatuur en de werking van de opwarmketel erg wisselend.

Owja en voor de voetbalfans, Barcelona Guayaquil is vorige zondag blijkbaar kampioen van Ecuador geworden. We vonden het al vreemd dat overal op straat mensen naar voetbal aan het kijken (op foto is te zien dat ze naar een klein tv’tje in een winkeltje aan het kijken zijn) waren en we na de wedstrijd vuurwerk hoorden maar een paar dagen later kwamen we er achter dat Guayaquil kampioen geworden was. Op het eiland zijn ze allemaal fan van Barcelona Guayaquil en dit werd dan ook gevierd.

Afgelopen week is er weer een nieuwe vrijwilliger bijgekomen op de haciënda, Johannes genaamd. Erg goede gast waar we de rest van de week ook meteen veel mee opgetrokken zijn. Woensdag weer eens meegeholpen met José en dat was wel weer eens lekker als je meestal maar achter computer zit te werken: plantjes van beneden ophalen en ze vervolgens planten. Dit werk gebeurd op een hoger gelegen haciënda waar zich tevens een camping bevindt die in de zomermaanden door José wordt gebruikt vrijwilligers te laten verblijven. De planten die we geplant hebben is een inheemse plant en tevens voer voor de Giant Tortugas (schildpadden dus). In het gebied rond de haciënda zijn twee weken geleden de eerste schildpadden vrijgelaten om hier weer in het wild te kunnen leven. José is er erg trots op en doet er samen met de vrijwilligers alles aan om het gebied rond de haciënda zo in te richten dat schildpadden er kunnen leven.

Woensdagavond met Johannes en Daan wedstrijdje gevoetbald tegen locals en vrijwilligers van de andere haciënda hier vlakbij (haciënda Tranquila). Het was Esperanza-Tranquila en na een moeizaam begin begon het bij ons te lopen en wonnen we uiteindelijk ruim.

De dag erna zijn we naar Puerto te gaan om wat te internetten en relaxen. Een paar dagen daarvoor had ik mijn eerste deel van het project naar thuis opgestuurd zodat zij er ook eens naar konden kijken en opmerkingen konden plaatsen, het is goed om mensen van buitenaf er ook eens naar te laten kijken dacht ik zo. Donderdag na lang downloaden (op computer van de barvrouw want de mijne kreeg geen internetverbinding) kon ik het verbeterde bestand eindelijk openen en ik wil bij deze thuis nog eens extra bedanken voor al het nakijkwerk!

Tegen de avond tijdens het poolen kwamen we Daan en zijn ouders voor het eerst tegen. Erg leuk en toch beetje apart om hier zomaar ineens bekenden tegen te komen. De ouders nodigde ons uit ‘s avonds met z’n alle te gaan eten, dit werd uiteindelijk ‘manana’.

Voordat we vrijdag naar Puerto gingen nog een potje gevoetbald tegen Carlos (broer van José en 23), Edgar (blijkbaar zoon van José kwamen we achter en 18) en Chino (ook blijkbaar zoon van José en 16) van Tranquila. Na 10 minuten ging ik helaas hard tegen het asfalt waarbij ik ook mijn enkel omzwikte dus vanaf toen was het toekijken. Een aantal dagen daarvoor kwamen we erachter dat José hier ook zonen had rondlopen, blijkbaar van een Amerikaanse vrouw die hij ooit een paar keer gezien had. Althans zo vertelde hij het ons, het is altijd maar de vraag wat er allemaal van klopt.

Vrijdagavond hebben we heerlijk gegeten en bijgekletst met z’n vijven. Na de verhalen van de ouders van Daan over hoe geweldig en mooi het ze hier vonden besefte ik wel dat het allemaal al zo normaal geworden is dat je het gewoon niet meer door hebt. Vaak vind ik het water maar te koud om te snorkelen (ookal zie je dan 15 schildpadden) en ga ik niet meer naar het strand om wat zeehonden te bekijken, heel erg verwend dus! We sloten met de ouders van Daan met een biertje en Daan (de andere) en ik gingen nog even op stap met wat andere vrijwilligers.

Zaterdag fiets gehuurd in Puerto Moreno om ‘even’ naar Puerto Chino te fietsen. Het was echter een zware heuvelachtige tocht van 4 uur met de mountainbike, maar wel super gaaf en mooi om te doen (foto, aangekomen bij Puerto Chino)! We zaten er best doorheen en we moesten om zeven uur savonds terug in Puerto zijn om fiets in te leveren dus hebben we maar een taxi terug gepakt tot El Progresso. Vanaf hier was het toch alleen nog maar afdalen dus dat was nog mooi op met de mountainbike te doen. ’S Avonds nog even poolen en gegeten met andere vrijwilligers om vervolgens vrij vroeg terug op de haciënda te belanden. Bij terugkomst op de haciënda zagen we plots wat vreemds onderin de keuken liggen. Het bleken ‘gewoon’ twee poten van een koe te zijn (fotos). Bij het openen van de koelkast vonden we de rest van de koe.
Zondag vertrokken de ouders van Daan terug naar Nederland en kwam hij dus weer terug naar de haciënda. Even naar volleybal van de locals gekeken, daarna pannenkoeken gebakken, Mr Bean on holiday gekeken en dit reisverslag getypt.

Het was een actieve week een keer, heerlijk! Woensdag komt Jos, een gast die we in Quito hebben leren kennen, richting San Cristobal voor een paar dagen om wat te relaxen. We gaan hem even ophalen op het vliegveld en de dagen daarna vast nog wel keertje rum met hem drinken op een van de mooie stranden hier.

Bedankt voor het lezen weer!

Ik zeg Adios en tot de volgende maar weer!