Eerste dagen Galapagos

Buenos dias todos!

Na mijn laatste reisverslag hadden we nog twee dagen in Quito voordat we naar de Galapagos Eilanden zouden vliegen. Donderdag hebben we het museum van Mitad del Mundo bezocht op de evenaar. Inderdaad, we gingen voor de tweede keer naar de evenaar. Het was lachwekkend om te zien dat je vanuit het museum ‘de andere evenaar’ kon zien waar we dat weekend van te voren geweest waren. ‘De andere evenaar’ lag ongeveer 100 meter noordelijker. Blijkbaar hadden ze in eerste instantie de evenaar verkeerd vastgelegd. Hier kwamen ze pas achter nadat ze er al een heel toeristisch dorp omheen gebouwd hadden. Ze hebben toen dus maar besloten om een tweede gele lijn te trekken 100 meter verderop en hier vervolgens weer een toeristisch dorp omheen te bouwen. In het museum kon je allerlei proefjes doen om te bewijzen dat je echt op de evenaar stond. Op deze dag zijn we ook nog even langs een ingestorte krater gereden: met allemaal achter op een jeep naar de krater, even foto maken en weer terug. Gelukkig had ik na dit bezoek nog genoeg tijd om te skype met Lisa: het is anders dan lekker uit eten gaan of iets dergelijks maar toch goed om ze te spreken en zien op de dag dat je 1 jaar bij elkaar bent!

Vrijdag de laatste dag in Quito en dus ook de laatste taalles gehad. Ik heb nu een kleine basis maar zal het vooral verder moeten ontwikkelen door veel te oefenen in praktijk en gewoon werkwoorden leren. Na nog een klein afscheidsfeestje vrijdagavond voor de mensen die we in het studentenhuis hebben leren kennen konden we op naar Galapagos! Deze reis begon zaterdagochtend met een busreis van 10uur naar Guayaquil. Mooie busreis dwars door de Andes. In het begin was ik behoorlijk misselijk maar dat ging snel over. In Guayaquil vertrok ons vliegtuig zondagochtend.

De eerste dagen op de Galapagos zitten er alweer op: het was een erg lastig begin maar het wordt steeds beter. We werden zondagochtend door José op het vliegveld opgehaald en weggebracht naar zijn haciënda waar we de komende 13 weken zullen verblijven. Maandagochtend om iets over 6 eruit om op het land te gaan werken. Het werk bestond uit planten verwijderen die er nog gigantisch veel stonden, we zagen het nut er totaal niet van in. Ik zag het deze eerste twee dagen dan ook even niet helemaal zitten. José spreekt helemaal geen Engels en ik vroeg me af of hij wel wist wat wij hier nu komen doen. We zijn namelijk echt wel bereid om mee te helpen maar we zitten hier uiteindelijk toch om een advies te schrijven en niet hele dagen, net zoals de vrijwilligers, op het land te werken. Probeer dat maar eens duidelijk te maken in het Spaans. We hebben het geprobeerd duidelijk te maken en hebben het idee dat het voor een groot deel wel overgekomen is.

De haciënda is erg primitief: vaak geen warm water (maňana) en mobiel bereik (foto’s haciënda hieronder). De haciënda bevindt zich in de hooglanden van San Christobal en heeft bij helder weer een mooi uitzicht, een plek die toeristen niet snel zullen zien. In de hooglanden zit je het grootste deel van de tijd in de wolken en het miezert dan ook erg vaak. Veel modder en plassen hier. Wel een aparte en mooie ervaring om deze kant van het eiland te zien, echt tussen de locals. Als je met de taxi 15 minuten naar het hoofdstadje van San Christobal rijdt (Puerto Moreno) is het totaal anders; bijna altijd schijnt de zon hier. Vreemd dat het weer op zo een korte afstand zoveel kan schelen. Nadat we maandagmiddag het stadje Puerto Moreno bezocht hadden had ik er allemaal een goed gevoel over. Het is een gezellig en knus stadje met mogelijkheden en ik denk dat wij hier dan ook veel zullen zitten, ook voor ons verslag omdat we hier wel internet kunnen krijgen. Het is een plaatsje waar de dikke zeeleeuwen gewoon over straat rollen. Over een aantal weken zal dit doodnormaal zijn voor ons maar nu op deze eerste dag werden er natuurlijk veel foto’s genomen van dit fantastische fenomeen. Op elk strandje liggen minstens 50 van die beesten die totaal geen schrik van mensen hebben en je kunt er dan ook gewoon naast gaan liggen (foto’s).

Dinsdag hoefden we niet te werken en zijn we voor het eerst gaan snorkelen! Het water is nu nog redelijk koud en wordt rond half november aangenaam hebben ze ons verteld. Je snorkelt hier tussen en met de zeeleeuwen (ze willen vaak met je spelen) en vele kleurrijke vissen. Het mooiste blijven hier toch de zeeschildpadden. Je weet in het begin niet wat je ziet als je plots tussen drie van deze gigantische beesten (schild zo’n 1 tot 1.5 meter doorsnede) zwemt, een gigantische kick krijg je ervan. En je hoeft ervoor maar twintig meter de zee in!
De kick werd bij mij snel even verstoord. Na vijf minuten aan het snorkelen te zijn voelde ik dat mijn gsm nog in mijn broekzak zat! Weinig gsm meer over dus! Als je over het touch screen gaat met je vinger zie je verschillende luchtbellen over het scherm bewegen, geen goed teken! Even flink balen maar vervolgens de rest van de dag nog wel van de schildpadden en zeeleeuwen kunnen genieten. Ben al op zoek geweest naar een nieuwe telefoon, de goedkoopste want ze zijn hier enorm duur! Ik ga deze vandaag (donderdag) ophalen want ze moesten hem voor mij eerst nog even registreren.

Woensdag de hele dag op de Haciënda gebleven om me in te lezen over het eiland en een begin te maken met mijn plan van aanpak. Lekker relaxt mijn eigen dag ingedeeld met het plan van aanpak en in de siësta loop je als je honger of dorst hebt even het bos in om wat sinasappels te plukken en vervolgens eventueel te persen.

Hieronder zal ik weer foto’s plaatsen! Bedankt voor het lezen weer en de leuke reacties bij het vorige verslag!

Adios!